Kim jest otolaryngolog i kiedy się do niego udać?

Otolaryngolog to skrócone i uproszczone określenie lekarza posiadającego specjalizację w dziedzinie otorynolaryngologii. Termin ten jest połączeniem łacińskich nazw narządów będących w obszarze zainteresowań tej specjalizacji: otis (ucho), larynx (krtań) i rhinos (nos). Stąd też lekarze, potocznie nazywani laryngologami, to specjaliści przeszkoleni w diagnostyce medycznej i chirurgicznej oraz leczeniu pacjentów z chorobami i zaburzeniami ucha, nosa, gardła i powiązanych z nimi narządów głowy i szyi.

Najczęstszą przyczyną wizyt u lekarza tej specjalizacji są problemy ze słyszeniem, bólem ucha lub gardła czy zatkaniem nosa.

Kiedy pójść do otolaryngologa?

Do otolaryngologa warto udać się w przypadku innych zaburzeń::

a) związanych z uszami, takimi jaki:

otoskleroza (stan ucha środkowego, który powoduje utratę słuchu) i inne problemy ze słuchem lub głuchotą. Szacuje się, że 10% dorosłych rasy kaukaskiej jest dotkniętych tą chorobą, w tym najbardziej zagrożone są kobiety w średnim wieku;
wysiękowe zapalenie ucha środkowego, w którym ucho środkowe zostaje zablokowane płynem surowiczo-ropnym. Szacuje się, że chorobę przechodzi co trzecie dziecko w wieku 4-7 lat;
ubytek słuchu wynikający ze starzenia się;
szumy uszne (dzwonienie w uszach);
dysfunkcja trąbki Eustachiusza (ETD), czyli kanału, łączącego ucho środkowe z nosogardłem. Objawia się utratą słuchu, słyszeniem stłumionych dźwięków oraz (rzadziej) bólem ucha;
zaburzenia równowagi i zawroty głowy;
infekcja ucha;
perforacja błony bębenkowej – schorzenie, będące skutkiem bezpośredniego urazu lub przewlekłego zapalenia ucha. Objawia się niedosłuchem lub wyciekami z ucha. Nieleczone może powodować rozwój guza w obrębie ucha środkowego (perlak);
odstające uszy;

b) związanych z nosem, takimi jak:

zapalenie zatok i błony śluzowej nosa, najczęstszymi objawami choroby są: utrudnione oddychanie przez nos, zatkanie lub wyciek z nosa, bóle głowy lub części twarzy, które ulegają nasileniu po schyleniu głowy;
urazy nosa;
polipy nosa, czyli miękkie guzki, będące skutkiem zmian zapalnych lub alergicznych;
nowotwory nosa i zatok przynosowych, choroba występująca rzadko (ok. 0,5% wszystkich nowotworów);
niedrożność nosa;
zaburzenia węchu;
niezadowalający wygląd i kształt nosa;

c) związanych z gardłem, takimi jak:

zapalenie migdałków i związany z nim silny ból gardła utrudniający przełykanie, osłabienie i gorączka;
przerost migdałka gardłowego (tzw. trzeci migdał). Jest to choroba, którą najczęściej rozpoznaje się u dzieci w wieku przedszkolnym;
chrypka i zapalenie krtani;
problemy z połykaniem;
zaburzenia głosu;
problemy z oddychaniem;
chrapanie i obturacyjny bezdech senny (oddychanie ustaje podczas snu);

d) w obszarze głowy i szyi: otolaryngolodzy są przeszkoleni w zakresie leczenia chorób infekcyjnych, nowotworowych zarówno łagodnych jak i złośliwych, urazów twarzy i deformacji twarzy.

Czym jest otolaryngologa?

Otorynolaryngologia jest bardzo różnorodną dziedziną medycyny. W jej obrębie rozwinęło się kilka podspecjalizacji, do najbardziej popularnych należą:

otologia – diagnostyka i leczenie infekcji, chorób i uszkodzeń ucha;
rynologia – leczenie wszystkich aspektów chorób nosa i zatok, w tym alergii, infekcji, utraty węchu, stanów zapalnych i nowotworów;
foniatria – zajmuje się zaburzeniami i schorzeniami głosu, mowy i języka;
audiologia – diagnostyka i leczenie zaburzeń słuchu, zawrotów głowy i zaburzeń równowagi;
otolaryngologia dziecięca, której typowe problemy obejmują: infekcje ucha, zapalenie lub przerost migdałków, astmę, alergie, a także nieprawidłowy rozwój mowy;
onkologia laryngologiczna – profilaktyka, diagnozowanie i terapia chorób nowotworowych w obrębie głowy i szyi.

Jedną z najważniejszych części wizyty u otolaryngologa jest wywiad oraz badanie fizykalne, które obejmuje przyjrzenie się uważnie obszarom uszu, szyi, gardła, nosa i twarzy, poszukiwanie oznak zaczerwienienia, obrzęku i wszelkich nieprawidłowości. Do często zlecanych badań należą:

fiberoskopia nosa, nosogardła, gardła i krtani (inaczej wideo endoskopia). Badanie przeprowadzone za pomocą giętkiego endoskopu, jest zalecane w przypadku przerostu trzeciego migdałka u dzieci, zmian patologicznych w zatokach przynosowych, przy bezdechach sennych i chrapaniu oraz występowaniu przewlekłych nieżytów nosa i schorzeń gardła dolnego i krtani;
endoskopia nosa, zatok, gardła i krtani – doskonała metoda rzadziej stosowana u dzieci niż fiberoskopia. Polega na zastosowaniu sztywnego endoskopu. Badanie nie jest bolesne i przeważnie nie wymaga znieczulenia;
audiometria tonalna – pozwala określić rodzaj i stopień upośledzenia słuchu. Badanie, przeprowadzane w specjalnie wytłumionym pomieszczeniu, polega na odpowiedziach pacjenta po każdorazowym usłyszeniu dźwięku, który jest generowany do specjalnych słuchawek. Dlatego, omawiana metoda, może być stosowana tylko u dorosłych i dzieci w wieku wystarczającym do współpracy z procedurą badania;
audiometria impedancyjna, szybkie i bezbolesne badanie wykonywane niewielką sondą wkładaną do przewodu słuchowego, wykonywane w celu oceny drożności ucha środkowego. Obejmuje tympanometrię (pomiar ciśnienia w uchu środkowym), pomiar odruchu mięśnia strzemiączkowego i test drożności trąbki słuchowej (EFT). Jest zwykle wykonywana w celu udokumentowania lub wykluczenia obecności płynu w uchu środkowym, infekcji ucha środkowego, perforacji błony bębenkowej lub dysfunkcji trąbki Eustachiusza;
testy alergiczne – są najczęściej zalecane pacjentom, którzy nie są usatysfakcjonowani medycznym postępowaniem z alergiami oraz z astmą lub polipami nosa;
pobieranie wymazu bakteriologicznego z nosa i gardła;
do najczęstszych zabiegów chirurgicznych należą: tonsillektomia, czyli usunięcie migdałków podniebiennych, zabieg korekcji krzywej przegrody nosowej oraz operacyjne leczenie zatok.

W przypadku problemów dotykających uszu, nosa, gardła lub obszaru pokrewnego, zapraszamy do naszej Kliniki.