Ponad 5% światowej populacji cierpi na ubytek słuchu lub głuchotę (432 miliony dorosłych i 34 miliony dzieci). Szacuje się, że do 2050 roku u co dziesiątej osoby wystąpi niepełnosprawność z powodu utraty słuchu. Utrata słuchu (niedosłuch) jest to zmniejszona zdolność słyszenia dźwięków. Podczas gdy, głuchota odnosi się do całkowitej niemożności słyszenia dźwięków, nawet gdy są one wzmacniane. Sprawdź też czym jest głuchota starcza.
Przyczyny utraty słuchu i głuchoty mogą być wrodzone lub nabyte. Utrata słuchu może być spowodowana dziedzicznymi i nie-dziedzicznymi czynnikami genetycznymi lub pewnymi komplikacjami podczas ciąży i porodu, w tym:
Nabyte przyczyny mogą prowadzić do upośledzenia słuchu w każdym wieku, na przykład:
Utrata słuchu może wpływać także na zdolność mowy w zależności od tego, kiedy wystąpi. Zaburzenia słuchu ze względu na czas powstania problemów można sklasyfikować jako głuchotę: prelingwalną, interlingwalną i postlingwalną. Głuchota prelingwalna, będąca niezdolnością do pełnego lub częściowego usłyszenia przed nauczeniem się wypowiadania lub rozumienia mowy, ma miejsce gdy dziecko urodziło się z wrodzoną deformacją lub utraci słuch w okresie niemowlęcym (do 2 roku życia). Sprawdź też czym są zaburzenia słuchu u dzieci. W większości przypadków osoby z głuchotą prelingwalną mają słyszących rodziców i rodzeństwo. Wiele osób rodzi się również w rodzinach, które nie znają jeszcze języka migowego. W konsekwencji rozwój języka jest opóźniony. Jeśli utrata słuchu, powstaje w okresie nabywania języka mówionego (2-5 lat), nazywana jest głuchotą interlingwalną. Większość osób z ubytkiem słuchu cierpi na głuchotę postlingwalną. Nauczyli się języka mówionego, zanim ich słuch się pogorszył. Skutek uboczny leczenia, uraz, infekcja lub choroba mogły spowodować utratę słuchu, jednak dysfunkcja nie wpływa na problemy z mową.
Każdy proces opieki nad osobą głuchą lub niedosłyszącą rozpoczyna się od wykrycia niedosłuchu i jego zdiagnozowania. Najczęściej ma to miejsce podczas wizyty u internisty lub otolaryngologa, w przypadku dzieci pomocne mogą okazać się bilanse zdrowia dziecka przeprowadzane na różnych etapach rozwojowych oraz przesiewowe badania słuchu noworodków.
W razie podejrzenia upośledzenia słuchu ważne jest, aby zasięgnąć porady otolaryngologa, który będzie również ściśle współpracować z audiologiem, specjalistą od zaburzeń słuchu. Dostępnych jest wiele testów pozwalających dokładnie zdiagnozować rodzaj i nasilenie ubytku słuchu. Obejmują one:
Warto podjąć pewne środki, aby zmniejszyć ryzyko utraty słuchu. Strategie zapobiegania utracie słuchu obejmują:
Pomoc jest dostępna dla osób ze wszystkimi rodzajami ubytków słuchu. Leczenie niedosłuchu zależy zarówno od przyczyny, jak i ciężkości głuchoty. Utrata słuchu zmysłowo-nerwowa, będąca efektem uszkodzenia komórek czuciowych w ślimaku (tzw. głuchota odbiorcza), jest nieuleczalna. Jednak różne metody kuracji i strategie mogą pomóc poprawić jakość życia. Osoby głuche mogą nauczyć się komunikować poprzez rozwój umiejętności czytania z warg, używania tekstu pisanego lub drukowanego oraz języka migowego. Osoby z ubytkiem słuchu mogą korzystać z aparatów słuchowych, implantów ślimakowych i innych urządzeń wspomagających. Mogą również skorzystać z logopedii, rehabilitacji słuchowej, a także innych powiązanych usług dostępnych w naszej Klinice. Zapisz się na badanie słuchu i zadbaj o swoje zdrowie!
