Wycięcie barkowego końca obojczyka

Wskazania

Zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowo-obojczykowego – nasilone dolegliwości bólowe stawu niereagujące na leczenie zachowawcze.

Staw barkowo-obojczykowy jest utworzony przez przyśrodkową część wyrostka barkowego i dystalny koniec obojczyka. Dolegliwości bólowe stawów barkowo- obojczykowych mogą rozwinąć się w wyniku zmian zwyrodnieniowych, które są częścią normalnego procesu starzenia, ew. przebytych urazów. Ten stan powoduje przewlekły ból w stawie. Początkowo proponowane są pacjentowi niechirurgiczne metody leczenia,takie jak leki doustne czy w formie iniekcji dostawowych i ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Leczenie chirurgiczne jest traktowane jako ostateczność, gdy leczenie zachowawcze nie zapewnia już odpowiedniego złagodzenia bólu.

Przeciwwskazania

  • Patologiczne zmiany skórne w miejscu planowanego cięcia;
  • Infekcja ogólnoustrojowa;
  • Nieuregulowane choroby przewlekłe pacjenta;
  • Zły stan ogólny pacjenta.

Przebieg zabiegu – wycięcie barkowego końca obojczyka

Zabieg można przeprowadzić metodą otwartą lub artroskopową.

W przypadku zabiegu wykonywanego na otwarto po ułożeniu pacjenta w tzw. pozycji leżakowej i wprowadzeniu w znieczulenie ogólne, wykonywane jest nacięcie skóry. Chirurg następnie preparuje tkanki uwidaczniając staw barkowo-obojczykowy. Następnie przy użyciu narzędzi chirurgicznych usuwa niewielki fragment obojczyka z jego powierzchnią stawową, po czym warstwowo zszywa tkanki miękkie wraz ze skórą.

Zabieg artroskopowy z kolei charakteryzuje się brakiem jednego długiego nacięcia nad okolicą operowaną. Nie oznacza to jednak, że nie ma w ogóle nacięć skórnych. Aby uwidocznić pole operacyjne chirurg wykonuje tzw. portale artroskopowe – są to niewielkie nacięcia skórne dł. ok 0,5-1cm przez które wprowadza się dedykowane narzędzia operacyjne. Po dokładnym zlokalizowaniu końca barkowego obojczyka i stawu, chirurg rozpoczyna usuwanie fragmentu końca barkowego obojczyka wraz z jego powierzchnią stawową z użyciem dedykowanego frezu kostnego. Po opracowaniu fragmentu kości, usuwa się narzędzia i zakłada pojedyncze szwy na dojścia artroskopowe.

Rekonwalescencja po zabiegu

Rehabilitację rozpoczyna się już w pierwszej dobie po zabiegu operacyjnym i należy ją kontynuować przez kolejne kilka tygodni. Po ok. dwóch tygodniach następuje usuniecie szwów.

Protokół wzmacniający na rehabilitacji można rozpocząć po 3-4 tygodniach po operacji. Pacjent może spodziewać się powrotu do normalnego funkcjonowania po ok. 8-10 tygodniach po operacji.