Bark

Zaufali nam

Staw ramienny odpowiada za największy zakres ruchu ze wszystkich stawów człowieka. Jest to staw kulisty i w związku z tym jest on szczególnie narażony na kontuzje, które powstają w trakcie codziennych czynności, jak mycie okien czy praca w ogrodzie, lub w trakcie aktywności fizycznej (np. pływanie, tenis, siłownia).

Dolegliwości bólowe barku są bardzo powszechne i mogą przydarzyć się każdemu, niezależnie od wieku. Mogą być wynikiem przeciążeń, urazów, nieprawidłowej postawy ciała, a także zmian zwyrodnieniowych, zwłaszcza po 60. roku życia.

Ból barku może być ostry lub przewlekły. Ten pierwszy pojawia się nagle i jest związany z narastaniem obrzęku po urazie. Może być też spowodowany gwałtownym zapaleniem (np. w ataku dny moczanowej). W tej sytuacji wymagana jest pilna pomoc lekarska oraz wizyta na ostrym dyżurze ortopedycznym.

Najczęściej jednak ból barku jest przewlekły i okresowo się nasila. Równocześnie mogą pojawić się inne dolegliwości jak np. trudności z zasypianiem na jednym boku, uczucie zesztywnienia, mrowienia, a także ograniczona ruchomość całego stawu, która uniemożliwia normalne poruszanie całą kończyną górną.

Najczęstsze schorzenia barku

Do najczęstszych schorzeń barku zaliczamy zespół ciasnoty podbarkowej, zwany konfliktem podbarkowym oraz bark zamrożony. Bark zamrożony to potoczne określenie zarostowego zapalenia torebki stawowej – która staje się coraz grubsza i sztywniejsza, przez co ogranicza ruch barku lub go „zamraża”. Innym schorzeniem, który uznawany jest za najczęstszą przyczynę bólu barku jest. choroba zwyrodnieniową, która najczęściej występuje u osób po 50. roku życia, Wśród pacjentów często pojawiają się też problemy ze ścięgnami stożka rotatorów – zerwania lub tendinopatie. Wśród nich charakterystyczne jest wapniejące zapalenie stożka rotatorów, które polega na odkładaniu się soli wapnia w obrębie ścięgien. Przyczyny wapnienia nie są do końca znane.

Do najczęstszych urazów barku zaliczamy: złamanie guzka większego kości ramiennej, uszkodzenie (zerwanie) stożka rotatorów, zwichnięcie barku, uszkodzenie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego (uszkodzenie bicepca).

Diagnostyka barku

Diagnostyka stawu ramiennego rozpoczyna się od badania lekarskiego. W trakcie konsultacji ortopeda przeprowadza z pacjentem wywiad oraz badanie palpacyjne – w pozycji stojącej i siedzącej. Ortopeda bada zakres ruchu oraz jego opór końcowy, a także stabilność. Wykonuje również testy funkcjonalne stawu ramiennego, które wstępnie wskazują rodzaj schorzenia lub urazu. Do najbardziej popularnych testów należy Test Joba oraz Test Ciasnoty Neera.

Lekarz, dla potwierdzenia lub ewentualnego wykrycia innych patologii, może zlecić badania obrazowe. W przypadku barku jest to zazwyczaj badanie USG. Dzięki badaniom USG lekarz widzi obraz mięśni, ścięgien stożka rotatorów, czy ilość płynu stawowego. Do oceny stanu kości ortopeda może zlecić badanie RTG barku lub tomografię komputerową. Jeżeli wszystkie trzy wyżej wymienione badania nie przynoszą odpowiedzi na pytanie o powód dolegliwości zgłaszanych przez pacjenta, wykonuje się badanie rezonansu magnetycznego. Dzięki nim lekarz widzi zarówno tkanki miękkie, jak i kości.

Metody leczenia barku

Staw ramienny można leczyć zachowawczo, stosując leczenie farmakologiczne lub wykorzystując odpowiednie metody rehabilitacyjne. Niekiedy pomocna jest również medycyna regeneracyjna, która wspomaga gojenie uszkodzonego stawu.

W większości przypadków, w których dochodzi do poważniejszego oraz bardziej rozległego urazu stawu ramiennego, jedynym wyjściem może być operacja.

W przypadku wskazań do leczenia operacyjnego, w Carolina Medical Center stosujemy szeroki zakres zabiegów artroskopowych, pozwalających na dokładną ocenę uszkodzonych tkanek miękkich, naprawę uszkodzenia lub usunięcie zniszczonych elementów stawu czy zmian zwyrodnieniowych. Niewątpliwą zaletą artroskopii barku jest to, że jest ona zabiegiem małoinwazyjnym, co oznacza, ze po jej przeprowadzeniu pozostają jedynie niewielkie blizny. Czas rekonwalescencji jest o wiele krótszy niż w przypadku operacji klasycznych, bardziej inwazyjnych, co ułatwia powrót do codziennego życia.

W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu ramiennego u osób, u których leczenie zachowawcze nie zwiększyło zakresu ruchomości barku oraz nie ograniczyło dolegliwości bólowych, wykonujemy endoprotezoplastykę. Polega ona na zastąpieniu „zużytych” części stawu implantami. Metoda ta pozwala na powrót do normalnego życia, a w większości przypadków także na powrót do aktywności sportowych. W Carolina Medical Center stosujemy też indywidualne oprzyrządowanie do implantacji protez drukowane w technologii 3D

Rehabilitacja barku

Podstawą leczenia zachowawczego oraz koniecznym uzupełnieniem leczenia operacyjnego jest rehabilitacja barku, która daje szanse na szybki powrót do zdrowia i aktywności. Poprawia ona ruchomość oraz stabilizację stawu ramiennego. Pozytywnie wpływa na siłę mięśniową. Każdy pacjent jest badany przez fizjoterapeutę w celu zaplanowania indywidualnego procesu leczenia dostosowanego do procesu chorobowego i oczekiwań pacjenta.

Akceptacja merytoryczna tekstu

lek. Krzesimir Sieczych

Specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu

Specjalizuję się w leczeniu urazów i kontuzji sportowych. W szczególności zajmuję się leczeniem złamań, uszkodzeń mięśni barku, biodra, kolana i stawu skokowego. Przyjmuję dzieci od 3 r.ż.

Metody leczenia: Bark

  1. Artroskopia i bursoskopia stawu ramiennego
  2. Artroskopia barku – w trakcie tego zabiegu wykonywane są różne procedury m.in.:
  3. Dekompresja ciasnoty podbarkowej
  4. Otwarte nastawienie zwichnięcia barku
  5. Protezoplastyka stawu ramiennego (połowicza, całkowita)
  6. Reinsercja przyczepu mięśnia piersiowego większego – CITO lub zastarzałe
  7. Rekonstrukcja stożka rotatorów na otwarto lub z transferem ścięgien
  8. Stabilizacja stawu ramiennego na otwarto lub artroskopowo
  9. Staw rzekomy obojczyka
  10. Staw rzekomy trzonu kości ramiennej
  11. Staw rzekomy kości przedramienia
  12. Wycięcie barkowego końca obojczyka na otwarto lub artroskopowo
  13. Zespolenie złamania głowy kości ramiennej na płytkę – proste lub złożone
  14. Zespolenie złamania guzka większego/złuszczenia kości ramiennej śrubami przezskórnie lub na otwarto
  15. Zespolenie złamania obojczyka z użyciem płytki / stabilizacji śródszpikowej TEN
  16. Zespolenie złamania panewki łopatki, innych części łopatki na otwarto
  17. Zespolenie złamania trzonu kości ramiennej na płytę lub gwóźdź / śródszpikowo TEN

Zaufali nam