Przyczyny złamania obojczyka
W przypadku urazu bezpośredniego jest to upadek na bark lub na wyciągniętą rękę. Najczęstsza lokalizacja to trzon obojczyka. Złamanie u dorosłych jest często wieloodłamowe. Rzadko dochodzi do uszkodzenia struktur naczyniowo-nerwowych biegnących pod obojczykiem. U małych dzieci może dojść tylko do ugięcia warstwy korowej kości, bez przerwania jej ciągłości (złamanie zielonej gałązki). Złamanie to często występuje u noworodków podczas porodu.
Objawy złamania obojczyka
- bolesne ograniczenie ruchomości obręczy barkowej,
- ból,
- obrzęk,
- deformacja nad miejscem złamania.
Leczenie złamania obojczyka
Metoda leczenia zależy od stopnia przemieszczenia, złożoności i lokalizacji złamania, a także od wieku i ogólnego stanu zdrowia. Rozpoznanie złamania nie jest trudne i można je postawić już po badaniu klinicznym. Lekarz ustalając diagnozę, wykonuje zawsze porównawcze zdjęcia RTG w dwóch projekcjach. Przemieszczone złamanie ze skróceniem wymaga leczenia operacyjnego – otwartej repozycji i wewnętrznej stabilizacji. Do stabilizacji służą dedykowane płyty tytanowe i śruby. U młodszych lub mniej masywnych pacjentów ze złamaniami prostymi stosuje się stabilizację śródszpikową prętami tytanowymi. Po operacji pacjent nie wymaga unieruchomienia, może od razu ruszać ramieniem pod warunkiem, że nie obciąża ręki. W leczeniu zachowawczym stosuje się temblak lub tzw. opatrunek ósemkowy przez okres około czterech tygodni.
