Osteopatia w Carolina Medical Center

Medycyna osteopatyczna to uznany system diagnostyczny i leczniczy. Aby zostać osteopatą w Polsce, najpierw trzeba uzyskać tytuł lekarza medycyny lub magistra fizjoterapii. Tak zaawansowana edukacja jest niezbędna, gdyż specjalista tej dziedziny musi posiadać szerokie spojrzenie na zaburzenia funkcjonowania ludzkiego organizmu.

Wykorzystując wiedzę z zakresu anatomii, fizjologii i biomechaniki osteopata ocenia wpływ czynników fizycznych i psychicznych (wzmożony, przewlekły stres) na powstanie dolegliwości.

Podstawą osteopatii jest m.in. teza, że choroby i dolegliwości mają swoje odzwierciedlenie w układzie mięśniowo-kostnym, ponieważ wszystkie tkanki i narządy ze sobą powiązane. Osteopata manualnie uwalnia napięcia skumulowane w ciele pacjenta dzięki czemu równoważy zaburzoną homeostazę organizmu.

Ogólnie techniki osteopatii można podzielić na:

• Osteopatię parietalną – techniki/ podejście mające na celu wpłynąć na funkcję układu ruchu (stawy, mięśnie, powięź);
• Osteopatię wisceralną – techniki/ podejście mające na celu wpłynąć na funkcję narządów wewnętrznych;
• Osteopatię czaszkowo-krzyżową – techniki/ podejście mające głównie na celu wpłynąć na funkcję struktur wewnątrz czaszki (przydatna np.: w bólach głowy).

Oprócz dolegliwości, takich jak ból kręgosłupa, osteopatia zajmuje się także szeroką gamą problemów. Są to między innymi urazy sportowe, bóle głowy, migreny, szumy uszne, przeciążenia tkanek miękkich, wady postawy, zmiany zwyrodnieniowe oraz zaburzenia funkcjonowania narządów wewnętrznych.

Poza umiejętnością precyzyjnego wyczuwania zależności pomiędzy poszczególnymi tkankami organizmu, osteopata posiada również szeroką wiedzę ogólnomedyczną, pozwalającą na wykrycie patologii niekwalifikujących się do leczenia manualnego. W takich wypadkach osteopata kieruje pacjenta do odpowiedniego specjalisty.

Czym różni się osteopatia od terapii manualnej?

Terapia manualna to jedna z najbardziej efektywnych metod stosowanych w rehabilitacji ortopedycznej. Jak sugeruje sama nazwa – wiążę się ona z pracą rąk fizjoterapeuty na ciele pacjenta, która wpływa na mięśnie, ścięgna i stawy.

W osteopatii ręce terapeuty wpływają nie tylko na układ mięśniowo-szkieletowy – tak jak w przypadku terapii manualnej, ale także na układ nerwowy, trzewny, krwionośny, limfatyczny oraz oddechowy.