Złamania kompresyjne kręgosłupa należą do częstych problemów klinicznych. Według definicji są to złamania, które obejmują uszkodzeniem trzony kręgowe, prowadząc do ich zapadnięcia oraz zmniejszenia wysokości.
Złamania kompresyjne kręgosłupa należą do częstych problemów klinicznych. Według definicji są to złamania, które obejmują uszkodzeniem trzony kręgowe, prowadząc do ich zapadnięcia oraz zmniejszenia wysokości.
Najczęściej złamania kompresyjne powstają na tle urazów, w przebiegu których kręgosłup poddany zostaje działaniu dużych sił, w wyniku których ulega on kompresji i uszkodzeniu. Biorąc pod uwagę mechanizm urazu oraz rozliczne przypadki życiowe, najniebezpieczniejsze są tu upadki w pozycji siedzącej (np. z krzesła), które prowadzą do nadmiernego przodozgięcia i kompresji kręgosłupa z wytworzeniem złamania kompresyjnego, w którym trzon kręgu ulega deformacji, przybierając kształt klinowaty.
Najczęściej uszkodzeniu ulega tylko przednia część trzonu kręgowego oraz znajdująca się w nim istota gąbczasta kości, ulegająca zmiażdżeniu i rozkawałkowaniu. Z uwagi na bogate unerwienie trzonu kręgowego, konsekwencją złamania kompresyjnego jest silny ból, pojawiający się praktycznie od razu w chwili urazu.
W przypadkach znacznego uszkodzenia trzonu kręgowego, fragmentacji może ulec także jego tylna część, która przemieszczając się do światła kanału kręgowego może uciskać i uszkadzać struktury nerwowe znajdujące się w jego świetle. W przedstawionej sytuacji w przebiegu klinicznym – oprócz silnego bólu kręgosłupa w miejscu złamania – mogą pojawić się zaburzenia neurologiczne pod postacią zaburzeń czucia czy niedowładów kończyn dolnych.
Złamania kompresyjne najczęściej występują w dolnym odcinku kręgosłupa piersiowego (Th10-Th12) oraz początkowym odcinku kręgosłupa lędźwiowego (L1-L2).
Częstość ich występowania wzrasta gwałtownie wraz z wiekiem.
Złamania kompresyjne trzonów kręgowych stwierdzane są u ok. 6% kobiet w wieku 50 lat, natomiast w ciągu następnych 40 lat życia ryzyko ich występowania wzrasta 10-40 razy. Czynniki prowadzące do powstania złamań kompresyjnych: