8 maja 2014
8 maja 2014
Badania funkcjonalne pozwalają na ocenę postępów w kolejnych etapach usprawniania pacjenta po rekonstrukcji ścięgna Achillesa. Lekarz prowadzący i fizjoterapeuta otrzymują informacje, na podstawie których mogą zarekomendować pacjentowi wykonywanie określonych czynności ruchowych, innych zaś jednoznacznie zabronić. Lekarze i biomechanicy Carolina Medical Center wykorzystali urządzenie Humac Norm, dokonując pomiarów sił mięśniowych zginaczy i prostowników stawu skokowego. Pomiary przeprowadzono w izometrii i izokinetyce na grupie 19 mężczyzn po zabiegu całkowitej, anatomicznej, trójpęczkowej rekonstrukcji ścięgna Achillesa, zrealizowanym w latach 2009-2012. Badani doznali urazu ścięgna podczas aktywności sportowej. Z uwagi na dwustawową funkcję mięśnia brzuchatego łydki pomiar przeprowadzono w dwóch pozycjach: z wyprostowanym oraz zgiętym stawem kolanowym. Wartości momentów sił mięśni zginaczy podeszwowych operowanej kończyny mierzone w warunkach izokinetycznych okazały się być istotnie osłabione w stosunku do tych samych wartości mierzonych w warunkach izometrycznych w odniesieniu do wyników zdrowego ścięgna Achillesa. O ile pomiary przy kolanie prostym wskazywały, że proces usprawniania dobiegł końca, to przy kolanie zgiętym ujawniły się istotne różnice pomiędzy wartościami sił mięśniowych kończyny operowanej w stosunku do zdrowej. Taka analiza pozwala twierdzić, że usprawnianie pacjenta nie zostało dokończone. W ramach tego samego badania autorzy wykazali, że nie ma znaczących różnic w sile zginaczy podeszwowych pomiędzy operowaną a zdrową kończyną w pomiarach z dużą prędkością kątową. Jedynie w badaniu z prędkością 30°/s stwierdzono widoczne osłabienie siły mięśniowej, udowadniając tym samym, że zrekonstruowane ścięgno nie ma wystarczającej siły by pokonać duży opór. Praca zatytułowana: „Charakterystyka siły mięśniowej w procesie usprawniania pacjentów po całkowitej, anatomicznej, trójpęczkowej rekonstrukcji ścięgna Achillesa” powstała w zespole kierowanym przez mgr Magdalenę Syrek.