Choroba zwyrodnieniowa to proces „zużycia” chrząstki stawowej, tworzenia wyrośli kostnych i postępującego niszczenia stawu.
Przyczyny choroby zwyrodnieniowej barku
Jako schorzenie wynikające „ze zużycia” stawu najczęstszą przyczyną jest wiek pacjenta – choroba diagnozowana jest z reguły po 50-60 roku życia. Dodatkowo wpływ na rozwój choroby mogą mieć przeciążenia, urazy, przebyte operacje, a także czynniki genetyczne.
Objawy choroby zwyrodnieniowej barku
Narastający ból i stopniowe ograniczanie zakresu ruchu to typowe objawy zgłaszane przez pacjentów. Z czasem pojawia się bardzo bolesne „chrzęszczenie”, a dolegliwości mogą ograniczać codzienne funkcjonowanie.
Diagnostyka choroby zwyrodnieniowej barku
Historia pojawienia się dolegliwości, wiek pacjenta w połączeniu z ograniczeniem zakresu ruchu w niektórych kierunkach i „krepitacjami” stawu podczas badania klinicznego pozwalają postawić wstępne rozpoznanie. Chorobę zwyrodnieniową łatwo pomylić z tzw. barkiem zamrożonym, dlatego niezbędne jest wykonanie zdjęcia RTG, na którym zmiany zwyrodnieniowe są doskonale widoczne. W przypadku wątpliwości lub planowania leczenia operacyjnego zalecam dodatkowo wykonanie rezonansu magnetycznego lub tomografii komputerowej.
Leczenie choroby zwyrodnieniowej barku
W początkowym okresie rozwoju zmian zwyrodnieniowych bardzo istotne są ćwiczenia pod kontrolą fizjoterapeuty, które możliwie jak najdłużej utrzymają zakres ruchu stawu. Zaleca się również utrzymanie aktywności fizycznej – pływania lub jogi.
Wraz z progresem zmian, dolegliwości mogą stać się uciążliwe. Ulgę przynosi okresowe podawanie leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych oraz iniekcje dostawowe.
Rodzaje iniekcji:
- Kortykosteroidy (tzw. blokady) – mają działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Zmniejszają dolegliwości bólowe na okres od kilku tygodni do wielu miesięcy. Mogą być powtarzane 2-3 razy do roku, jednak z czasem efekty ich działania ulegają zmniejszeniu;
- Preparaty kwasu hialuronowego – stanowią dobre rozwiązanie na początkowych etapach choroby zwyrodnieniowej. Stanowią rodzaj „smaru”, który ułatwia ruchy w stawie. Często podawane są połączeniu z kortykosteroidem;
- Osocze bogatopłytkowe (PRP) – stężony preparat czynników wzrostu. Preparat uzyskuje się, odwirowując krew własną pacjenta i oddzielając krwinki czerwone od czynników osoczowych. Osocze bogatopłytkowe ma działanie modulujące stan zapalny i potencjalnie zmieniających przebieg schorzenia. W badaniach klinicznych wykonywanych w artrozie stawu kolanowego wykazano również bardzo dobry efekt przeciwbólowy. Z reguły podaje się 3 iniekcje w odstępie tygodnia.
W przypadkach utrzymujących się dolegliwości, które nie dają kontrolować się leczeniem zachowawczym, należy rozważyć leczenie operacyjne. Istnieją dwie podstawowe metody leczenia chirurgicznego zależne od stopnia rozwoju zmian zwyrodnieniowych: artroskopowe uwolnienie torebki stawowej, uwolnienie zrostów i usunięcie wyrośli oraz ensoprotezoplastyka stawu ramiennego.
