Przyczyny przykurczu ścięgna Achillesa
Przyczyn przykurczu ścięgna Achillesa u dzieci może być wiele. Zadaniem lekarza diagnozującego dziecko chodzące na palcach, jest ustalenie, czy ma do czynienia z poważną chorobą nerwowo-mięśniową, jak np. dystrofia Duhenne’a. W tym celu zwykle poza oceną ortopedyczną dziecko jest także kierowane do konsultacji neurologicznej. Dopiero po wykluczeniu schorzeń nerwowo-mięśniowych, takich jak dystrofie, mózgowe porażenie dziecięce lub zaburzenia spastyczne związane z wadami dolnego odcinka rdzenia kręgowego, można rozpoznać uporczywe idiopatyczne chodzenie na palcach.
Objawy przykurczu ścięgna Achillesa
Bardzo wiele dzieci w wieku 4-8 lat chodzi na palcach. Pomimo zwracania uwagi przez rodziców, wytwarzają taki nawyk. W większości przypadków nie jest to groźny objaw, a jedynie wykształcony przez dziecko stereotyp chodu, który z czasem ulega normalizacji. Jednakże może to być również objaw przykurczu ścięgna Achillesa.
Leczenie przykurczu ścięgna Achillesa
W większości przypadków dziecko nie wymaga leczenia, a uporczywe chodzenie na palcach zanika spontanicznie w miarę wzrostu dziecka. U dzieci, które przejawiają cechy przykurczu ścięgna Achillesa z ograniczeniem zgięcia grzbietowego stopy (nie są w stanie stanąć na piętach) wskazane jest prowadzenie rehabilitacji i ćwiczeń rozciągających ścięgno Achillesa. Leczenie operacyjne polegające na wydłużeniu ścięgna Achillesa wskazane jest w przypadkach, kiedy stopa jest ustawiona w permanentnym zgięciu podeszwowym i dziecko nie jest w stanie jej wyprostować, wówczas rozpoznaje się tzw. stopę końską spastyczną.
W wypadku dzieci, u których postawione zostanie rozpoznanie neurologiczne, decyzja o leczeniu zależy zarówno od rozpoznania, jak i stanu neurologicznego. Przykładowo u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym i cechami spastyki można podawać wstrzyknięcia z toksyną botulinową, w przypadkach porażeń wiotkich w przebiegu przepukliny oponowo-rdzeniowej rozważa się rekonstrukcje i usztywnienia w obrębie stopy.