Przezcewkowa resekcja guza pęcherza moczowego (TURBT/TURT/TURPiS) to zabieg endoskopowy, stosowany w diagnostyce i leczeniu nowotworów pęcherza moczowego. Jest to złoty standard w usuwaniu guzów pęcherza moczowego, pozwalający na precyzyjne usunięcie zmiany, lub redukcji jej rozmiarów i pobranie wycinków do badania histopatologicznego, celem dalszej diagnostyki.
Kiedy wykonuje się resekcję guza pęcherza moczowego (TURBT)?
Resekcję guza pęcherza moczowego metodą TURBT przeprowadza się u wszystkich pacjentów, u których podejrzewa się nowotwór pęcherza moczowego. Wykonuje się niejednokrotnie cyklicznie ten zabieg u pacjentów z nowotworem nienaciekającym warstwy mięśniowej pęcherza moczowego (stanowią ok. 70% pacjentów trafiających do urologa z rakiem pęcherza moczowego). Zabieg ten wykonuje się również u chorych ze zdiagnozowanym nowotworem naciekającym, gdy leczenie radykalne nie jest możliwe, ze względu na choroby dodatkowe lub brak zgody pacjenta.
Nowotwór pęcherza moczowego
Nowotwór pęcherza moczowego jest najczęściej występującym (nawracającym) nowotworem układu moczowego i większości przypadków jest odmianą złośliwą. Mężczyźni chorują na to schorzenie trzykrotnie częściej niż kobiety. Rak pęcherza moczowego powstaje najczęściej w wyniku działania czynników zewnętrznych (za głównego winowajcę uważa się dym tytoniowy).
Objawy związane z rakiem pęcherza moczowego
Do najczęstszych objawów raka pęcherza moczowego należą:
- krwiomocz;
- ból podczas oddawania moczu;
- parcia naglące;
- częstomocz;
- trudności w oddawaniu moczu;
- bóle okolicy lędźwiowej;
- bóle podbrzusza.
Na czym polega resekcja guza pęcherza moczowego (TURBT/TURT?)
Zabieg resekcji guza pęcherza moczowego metodą TURBT polega na prowadzeniu przez cewkę moczową resektoskopu za pomocą którego urolog wycina guza. Pobrany materiał jest następnie wysyłany do badania histopatologicznego.
Wskazania do zabiegu TURBT
Wskazaniem do wykonania zabieg TURBT są:
- podejrzenie lub nierozpoznanie guza pęcherza moczowego nienaciekającego;
- konieczność pobrania materiału do badania histopatologicznego (ocena stopnia zróżnicowania komórek, oraz głębokości nacieku);
- resekcja nieuleczalnych guzów, gdy nie ma możliwości wdrożenia leczenia radykalnego.
Przeciwwskazania do zabiegu TURBT
Przeciwwskazaniem do wykonania TURBT są:
- ciężkie zaburzenia krzepnięcia;
- aktywna infekcja układu moczowego;
- zwężenie cewki moczowej, uniemożliwiające wprowadzenie resektoskopu.
Przebieg zabiegu TURBt
Zabieg TURBT przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub podpajęczynówkowym. Podczas zabiegu urolog poprzez cewkę moczową wprowadza do pęcherza resektoskop. Urządzenie to składa się z układu optycznego (przekazującego obraz endoskopowy na ekran monitora) oraz ruchomej pętli diatermicznej, przez którą przepływa prąd elektryczny o wysokiej częstotliwości, dzięki czemu możliwe jest cięcie tkanek i kauteryzacja naczyń krwionośnych. Urolog pod kontrolą wzroku wycina guza z marginesem zdrowej tkanki oraz koaguluje krwawiące naczynia. Po wycięciu ognisk nowotworowych do pęcherza wprowadza się cewnik, do którego w niektórych przypadkach zostaje podłączone płukanie, aby zapobiec zatkania cewnika przez skrzepy. Cewnik jest usuwany zazwyczaj dzień po zabiegu.
Ile czasu trwa zabieg TURBT?
Czas trwania zabiegu zależy od wielkości i liczby guzów, zazwyczaj trwa od 30 minut do 1 godziny.
Możliwe powikłania po zabiegu TURBT
Po zabiegu TURBT mogą wystąpić następujące powikłania:
- krwawienie z pęcherza moczowego;
- perforacja ściany pęcherza moczowego;
- infekcja pęcherza moczowego;
- zwężenie cewki moczowej u mężczyzn;
- zastój moczu.
Rekonwalescencja po zabiegu TURBT
Rekonwalescencja po TURBT jest kluczowym etapem, który wpływa na szybki powrót do zdrowia. Po zabiegu pacjent zazwyczaj pozostaje w szpitalu przez 1-3 dni. Ból po TURBT jest zjawiskiem normalnym, zazwyczaj lekarz zaleca zażywanie środków przeciwbólowych.
Po zabiegu konieczne jest:
- picie dużej ilości płynów w celu sprawnego płukania pęcherza moczowego i zapobiegania się tworzenia się skrzepów
- stosowanie diety lekkostrawnej i bogatej w błonnik w celu uniknięcia zaparć;
- unikanie wysiłku fizycznego przez kilka tygodni;
- powstrzymanie się od podejmowania aktywności seksualnej przez kilka tygodni;
- nie stosowanie leków doustnych hamujących krzepnięcie krwi (w celu uniknięcia masywnego krwiomoczu) do czasu uzyskania zgody od lekarza;
- regularne kontrole u urologa.