Jest to schorzenie charakteryzujące się odkładaniem soli wapnia w ścięgnach stożka rotatorów. Powoduje ono wzrost ciśnienia w ścięgnie oraz zmniejszenie przestrzeni dla okolicznych tkanek. Prowadzi do pojawienia się dolegliwości bólowych.
Jest to schorzenie charakteryzujące się odkładaniem soli wapnia w ścięgnach stożka rotatorów. Powoduje ono wzrost ciśnienia w ścięgnie oraz zmniejszenie przestrzeni dla okolicznych tkanek. Prowadzi do pojawienia się dolegliwości bólowych.
Przyczyny odkładania się soli wapnia w ścięgnach nie są do końca znane.
Schorzenie występuje najczęściej w wieku 30-60 lat. Głównym objawem jest ból, który może pojawiać się stopniowo lub wystąpić nagle. W niektórych przypadkach ból może być bardzo silny i wymagać pilnej interwencji na ostrym dyżurze. Zakres ruchu jest tylko nieznacznie ograniczony bólem.
Zwapnienia ścięgien w większości przypadków ulegają samoistnej resorpcji, lecz jest to proces trwający nawet kilka lat.
Historia pojawienia się dolegliwości, silny ból i zwapnienie ponad guzkiem większym kości ramiennej zazwyczaj wystarczy do postawienia rozpoznania.
W przypadkach wątpliwych (np. bardzo niewielkie zwapnienia, podejrzenie uszkodzenia ścięgien) zaleca się wykonanie USG lub rezonansu magnetycznego stawu ramiennego.
Zdjęcie RTG barku ze zwapnieniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego
W zdecydowanej większości przypadków dolegliwości ustępują po leczeniu zachowawczym, na które składają się:
W przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego należy rozważyć artroskopowe usunięcie zwapnień i zapalnych tkanek. Operację w znieczuleniu ogólnym wykonuje się poprzez 3-4 małe nacięcia skórne, przez które wprowadza się kamerę i narzędzia chirurgiczne. Operacja trwa około 60 minut. Ścięgno nacina się wzdłuż przebiegu włókien, zwapnienie usuwa się i pozostałą po usunięciu przestrzeń w ścięgnie wypłukuje. Przy małych zwapnieniach ścięgno goi się samoistnie, jednakże przy większych rozmiarach zwapnień konieczna może okazać się naprawa ścięgna szwami lub implantami kostnymi.
Powrót do pełnej sprawności zależy od wielkości zwapnienia i ewentualnej konieczności naprawy ścięgna. Z reguły bark unieruchomiony jest w ortezie na 4 tygodnie. Powrót do prowadzenia auta trwa 4-6 tygodni, a kontrolowanych aktywności sportowych około 4 miesięcy. Pełny okres leczenia to 6-8 miesięcy.
dr n. med. Tomasz Kowalski
Specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu
Jestem Zastępcą Ordynatora Oddziału Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu w Carolina Medical Center. Specjalizuję się w leczeniu schorzeń stawu barkowego, łokciowego oraz kolanowego. Wykonuję pełen zakres zabiegów operacyjnych włączając operacje artroskopowe, rekonstrukcje pourazowe oraz endoprotezoplastyki. Zajmuję się również leczeniem urazów narządu ruchu (złamań, zwichnięć, zerwań mięśni i ścięgien) u dzieci i dorosłych. Przyjmuję dzieci od 3 r.ż.