Zwyrodnienie stawu biodrowego

Choroba zwyrodnieniowa stawów dotyka najczęściej pacjentów powyżej 50. roku życia, ale może pojawić się w każdym wieku, szczególnie gdy staw ulegnie uszkodzeniu. Choroba dotyczy przeważnie dużych, przenoszących obciążenia stawów kończyn dolnych: stawu biodrowego i kolanowego. Może również lokalizować się w stawach kręgosłupa i kończyn górnych. U pacjentów z chorobą zwyrodnieniową wokół zajętego stawu często powstają wyrośla kostne (osteofity), dodatkowo ograniczające zakres ruchu.

Przyczyny choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego

Zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego są najczęściej określane jako „zwyrodnienie ze zużycia”. Mimo, że proces zwyrodnienia może ulec przyśpieszeniu po przebytym urazie stawu biodrowego, w wielu przypadkach postępuje on wtoku normalnej pracy stawu. Niektórzy badacze sądzą, że u osób z tą chorobą istnieje genetyczna predyspozycja do jej wystąpienia.

Nieprawidłowości stawu biodrowego, spowodowane przebytymi lub wrodzonymi wadami, np. dysplazją stawu biodrowego, mogą również prowadzić do jej rozwoju. Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego jest najczęstszą przyczyną wykonywania endoprotezoplastyki stawu biodrowego.

Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego

Pierwszym i najczęstszym objawem choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego jest ból w pachwinie, promieniujący do kolana, występujący w trakcie czynności związanych z obciążeniem tego stawu (np. przy chodzeniu). Aby zmniejszyć ból zwyrodniałego stawu biodrowego, chorzy utykają w trakcie chodzenia, zmniejszając w ten sposób nacisk na obciążony staw. Choroba może również objawiać się ograniczeniem zakresu ruchu stawu biodrowego, powodując trudności w wykonywaniu codziennych czynności, jak na przykład zakładanie skarpet i butów.

W wyniku degeneracji chrząstki, staw biodrowy traci swoją ruchomość i wytrzymałość, na skutek czego mogą powstać wyrośla kostne. W miarę pogłębiania się zmian zwyrodnieniowych ból może narastać i stać się bólem ciągłym, występującym nawet w spoczynku.

Leczenie zwyrodnienia stawu biodrowego

Leczenie zaczyna się od zastosowania metod zachowawczych (leki, rehabilitacja itp.). Jeśli jednak okażą się one nieskuteczne lub od samego początku wiadomo, że nie rokują powodzeniem, należy przeprowadzić zabieg operacyjny.

Leczenie farmakologiczne

Farmakoterapia stosowana jest w przypadku bólu, który wystąpił wskutek urazu (np. stłuczenia) lub kontuzji. Znajduje również zastosowanie w chorobach zwyrodnieniowych stawu i degeneracji chrząstki stawowej.
Leczenie farmakologiczne to:

  • leki przeciwbólowe i niesteroidalne leki przeciwzapalne (NLPZ) – podawane są doustnie lub poprzez iniekcje do stawów. Zmniejszają obrzęk, wysięki, działają przeciwbólowo.
  • maści i żele o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym.
  • kwas hialuronowy – wstrzyknięty do stawu zmniejsza tarcie i działa przeciwbólowo. Seria zastrzyków działa do kilku miesięcy.

Medycyna regeneracyjna – terapia mogąca przyspieszyć regenerację uszkodzonych tkanek, ścięgien czy stawów.

Leczenie operacyjne

Przeprowadzamy zabiegi z wykorzystaniem artroskopu (artroskopia stawu biodrowego) oraz operacje metodą otwartą – endoprotezoplastykę stawu, w tym jedną z najmniej inwazyjnych technik – kapoplastykę stawu biodrowego metodą BHR. Obecnie BHR jest jedynym implantem, który pozwala pacjentowi na życie na tym samym poziomie co przed operacją, a nawet na uprawianie sportu.

dr n. med. Jacek Laskowski

Specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu

Jestem specjalistą od urazów stawu biodrowego, łokciowego oraz skokowego. Jako pierwszy w Polsce wykonałem operację kapoplastyki całkowitej stawu biodrowego sposobem BHR.