Nerw łokciowy biegnie od splotu barkowego, aż po nadgarstek, gdzie rozdziela się na gałęzie unerwiające odpowiednie rejony w obrębie dłoni. Ze względu na długi przebieg nerwu, jego przewodnictwo może być zaburzone na różnych poziomach. Jednym z najczęstszych miejsc, gdzie może dojść do ucisku nerwu jest przyśrodkowa część stawu łokciowego, zwana rowkiem nerwu łokciowego.
Przyczyny zespołu rowka nerwu łokciowego
Schorzenie jest wynikiem bezpośredniego uderzenia w okolicę nerwu, bądź przewlekłego ucisku nerwu. Wskutek tego dochodzi do zaburzenia prawidłowego ukrwienia i obrzęku nerwu, co z kolei powoduje narastanie ucisku w miejscu anatomicznie prawidłowym, np. w rowku nerwu łokciowego. Ucisk następnie zaburza przewodnictwo nerwowe. Kompresja na przebiegu nerwu w okolicy stawu łokciowego najczęściej spowodowana jest pasmem tkanki łącznej, jednak istnieje wiele innych przyczyn, które mogą doprowadzić do ucisku nerwu np.: lokalny stan zapalny, gangliony, tłuszczaki, blizny, osteofity, anomalie anatomiczne, urazy (zwichnięcia, złamania, stłuczenia, oraz powstające w ich wyniku krwiaki). Osoby, które wykonują powtarzalne czynności np. prace manualne, często i długo rozmawiają przez telefon, sportowcy (baseball, tenis) należą do grupy ryzyka. Warto zaznaczyć, że niektóre choroby przewlekłe np.: cukrzyca, niedoczynność tarczycy, choroby reumatyczne, czy otyłość, predysponują do częstszego wystąpienia zespołu uciskowego nerwu łokciowego.
Objawy zespołu rowka nerwu łokciowego
Pacjenci odczuwają drętwienia, mrowienia oraz zaburzenia czucia w okolicach unerwianych przez nerw łokciowy, czyli w obrębie palca V, IV oraz odłokciowej części dłoni. Dochodzi do zaniku mięśni kłębika – w początkowej fazie jest on niezauważalny. Ruchy zgięcia i długotrwałe ustawienie w zgięciu w stawie łokciowym może wywoływać, bądź nasilać dolegliwości. Zazwyczaj występuje również tkliwość palpacyjna na przebiegu nerwu.
Leczenie zespołu rowka nerwu łokciowego
W początkowej fazie choroby stosuje się leczenie zachowawcze w celu zmniejszenia dolegliwości bólowych, w postaci niesteroidowych leków przeciwzapalnych, leków przeciwbólowych, działań przeciwobrzękowych, unieruchomienia. Należy dokonać zmiany przyzwyczajeń ruchowych. Predysponujące choroby przewlekłe muszą być odpowiednio leczone i kontrolowane. W przypadku gdy leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów, należy rozważyć leczenie operacyjne. Opiera się ono na chirurgicznym usunięciu przyczyny kompresji nerwu. Jedną z częściej stosowanych metod jest przednia transpozycja nerwu łokciowego.