Dotyka częściej mężczyzn, niż kobiet i ma zazwyczaj cięższy przebieg. Rzadko rozwija się przed 40. rokiem życia. Ma charakter postępujący i powoduje pojawienie się guzków na dłoni i palcach. Wraz z rozwojem schorzenia może dojść do mimowolnego zgięcia palców do wewnątrz dłoni.
Przyczyny choroby Dupuytrena
Nie do końca znane są przyczyny powstania Przykurczu Dupuytrena. Statystyki pokazują jednak, że może mieć ono podłoże genetyczne, ponieważ co trzecia osoba, u której zdiagnozowano to schorzenie, ma chorego w rodzinie. Czynnikami sprzyjającymi powstaniu schorzenia jest także nadmierne spożywanie alkoholu, zła dieta i palenie papierosów. Choroba Dupuytrena (łagodne objawy) może współwystępować z cukrzycą lub padaczką. Przyczynami mogą być także powtarzające się urazy i przeciążenia tkanek miękkich związane np. z pracą zawodową.
Objawy choroby Dupuytrena
Początkowo na dłoni pod skórą pojawiają się drobne zgrubienia i guzki. W większości przypadków zmiany te nie są bolesne, przez co często ignorowane przez pacjentów. Powstają one wskutek zbijania się komórek w skupiska.
Wraz z rozwojem choroby w dłoni wytwarzany jest kolagen, naturalne białko, które może uformować się w stwardniałe pasmo. Zazwyczaj przebiega ono od dłoni do jednego z palców. Wraz z upływem czasu doprowadzić to może do trwałego przykurczu. Pasmo to widoczne jest w momencie, kiedy chory stara się rozprostować palec. Wraz z postępem przykurczu następuje silniejsze zgięcie, które hamuje ruchy palca (zwłaszcza ruch prostowania i odwodzenia).
Choroba Dupuytrena związana jest z przykurczem rozcięgna dłoniowego. Może on wystąpić w obrębie włókien podłużnych rozcięgna (wtedy powstaje przykurcz zgięciowy palców, najczęściej małego i serdecznego) lub w warstwie poprzecznej rozcięgna (uwidaczniają się wciągnięcia skóry, zgrubienia, guzki w obrębie całej dłoni i palców).
W przebiegu tego schorzenia może wystąpić nadmierna potliwość dłoni.
Diagnostyka choroby Dupuytrena
Diagnostyka polega na wykonaniu przez chorego testu „stołu”. Pacjent powinien ułożyć dłonie płasko na blacie. Jeśli nie będzie w stanie tego zrobić, oznacza to, że ma przykurcz Dupuytrena. Istnieje wiele metod leczenia, jednak najczęściej stosowane są zabiegi chirurgiczne, które pozwalają w większości przypadków na całkowite wyleczenie.
Leczenie choroby Dupuytrena
W początkowych stadiach choroby można zastosować najmniej inwazyjną metodę leczenia operacyjnego tzw. fasciotomię igłową. Zabieg przeprowadza się w warunkach ambulatoryjnych w znieczuleniu miejscowym. Igła wkłuwana jest nad miejscem przykurczu, co pozwala na rozdzielenie pasma zgrubiałej tkanki. Zabieg może przynieść krótkotrwałą poprawę. Alternatywą do tego rodzaju małoinwazyjnego leczenia jest podawanie zastrzyków z kolagenazą.
Metody operacyjne leczenia Przykurczu Dupuytrena
- fasciotomia – jest to zabieg, w którym usuwa się pogrubiałą tkankę, znajdującą się pod skórą.
- dermofasciotomia – podobnie jak w przypadku fasciotomii usuwa się pogrubioną tkankę, która powoduje przykurcz, oraz płat skórny. W miejscu wycięcia wszczepia się fragment skóry, pobrany z pachwiny lub ręki. Operacje stosuje się w przypadku, gdy przykurcz nawraca mimo wcześniejszego leczenia operacyjnego.