Pięta Haglunda to patologia opisana po raz pierwszy w 1928 roku. Choroba ta objawia się bólem okolicy pięty.
Dolegliwości spowodowane są zaostrzeniem tylno-górnej powierzchni kości piętowej. Wystąpieniu objawów sprzyja najczęściej używanie zbyt ciasnych butów, lub butów ze sztywnym napiętkiem, uraz bezpośredni okolicy pięty lub intensywny trening biegowy. Nic więc dziwnego, że chorobę tę rozpoznaje się najczęściej u biegaczy, tancerzy czy piłkarzy którzy często używają za małych butów aby „lepiej czuć piłkę”. Przyczyna deformacji kostnej nie jest znana. Wydaje się być ona częstsza przy stopach płaskich oraz u kobiet w wieku 15-35 lat.
Objawy pięty Haglunda
Najczęstszymi objawami pięty Haglunda są:
- ból okolicy pięty,
- zgrubienie lub uszkodzenie skóry w miejscu bolesnym,
- ból po zmianie butów na buty ze sztywnym napiętkiem (np. letnich na zimowe).
Ból w okolicy pięty nie jest jednoznaczny z rozpoznaniem „Pięty Haglunda”. Dokładne badanie kliniczne oraz zdjęcia RTG są konieczne dla prawidłowego postawienia rozpoznania. Szczególnie ważne jest wykluczenie zapalenia bądź uszkodzenia ścięgna Achillesa, mogące być początkiem całkowitego jego zerwania.
Często kilka patologii współistnieje ze sobą, bądź jedna wywołuje inną. Zaostrzenie tylno-górnej krawędzi kości piętowej powoduje drażnienie kaletki głębokiej ścięgna Achillesa oraz samego ścięgna. Pojawia się stan zapalny, który przy długotrwałym oddziaływaniu może doprowadzić do uszkodzenia ścięgna Achillesa.
Różnicowanie patologii:
- pięta Haglunda,
- zapalenie kaletki głębokiej ścięgna Achillesa,
- zapalenie ścięgna Achillesa,
- częściowe uszkodzenie ścięgna Achillesa,
- całkowite zerwanie ścięgna.
Leczenie pięty Haglunda
Istnieje kilka sposobów leczenia omawianej patologii. Obejmują one zarówno leczenie zachowawcze jak i operacyjne. Leczenie zachowawcze polega na stosowaniu wygodnego, nie uciskającego obuwia, modyfikację wykonywanego wysiłku, niesterydowe leki przeciwzapalne, fizjoterapię oraz iniekcje leków sterydowych do kaletki głębokiej ścięgna Achillesa. Szczególną ostrożność należy zachować przy podawaniu leków sterydowych, gdyż często powtarzane iniekcje, szczególnie wykonywane bez kontroli USG mogą doprowadzić do zerwania ścięgna Achillesa.
Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu wyrośli kostnej z kości piętowej. Zazwyczaj zabieg taki wykonuje się po przecięciu skóry w okolicy pięty po stronie przyśrodkowej lub bocznej. Towarzyszyć mu mogą komplikacje takie jak zaburzenia gojenia skóry, zerwanie ścięgna Achillesa, uszkodzenie nerwu strzałkowego, osłabienie struktury kości piętowej, nawrót dolegliwości z powodu niecałkowitego usunięcia zmiany, bolesność wokół blizny pooperacyjnej i w końcu brzydko wyglądająca blizna. Alternatywą dla operacji „na otwarto” jest endoskopowe usunięcie zmiany. Operację taką wykonuje się przy użyciu kamery i narzędzi wprowadzanych przez dwa centymetrowe nacięcia na skórze. Dzięki takiej technice możliwe jest dokładne usunięcie wyrośli, ból pooperacyjny jest mniejszy a blizny na skórze są minimalne. Dzięki możliwości wczesnego rozpoczęcia rehabilitacji wyraźnie skraca się konieczną przerwę w treningach.
Niezależnie od metody w czasie zabiegu pacjent leży na brzuchu, a znieczulony jest od pasa w dół. Zabieg trwa od 45 do 90 minut. Zazwyczaj konieczny jest jedno- lub dwudniowy pobyt w szpitalu. Ocenia się, że prawidłowe przeprowadzenie zabiegu daje ustąpienie dolegliwości bólowych u 90 procent chorych.